Η επιστροφή ενός αθέου

Μαρτυρία του μοναχού Ιππολύτου, του Ερημητηρίου Ζοσιμόβοι, στην Μόσχα:

«Πριν από την είσοδό μου στην μονή, πήρα στο σπίτι των γονιών μου ένα πορτραίτο του αυτοκράτορα Νικολάου Β΄ και ένα της συζύγου του, Αλεξάνδρας Φεόντοροβνα. Οι γονείς μου, έχοντας διδαχθεί κατά την σοβιετική περίοδο να πιστεύουν ότι οι τσάροι ήταν τύραννοι, απόρησαν πολύ όταν άκουσαν πως γινόταν λόγος για αγιοκατάταξή τους και έβλεπαν σαστισμένοι τα δύο αυτά πορτραίτα να κρέμονται στις εξέχουσες θέσεις που τα τοποθέτησα. Η μητέρα μου, μορφωμένη γυναίκα, αμέσως θυμήθηκε την Ματωμένη Κυριακή του 1905 και την σφαγή των εργατών στον ποταμό Λένα, το 1912. Ωστόσο, όντας θεοφοβούμενη γυναίκα από την παιδική της ηλικία, η μητέρα μου συγκράτησε τον εαυτό της και δεν εξέφρασε πολλά ερωτήματα, παρά μόνο αναρωτήθηκε: “Πως είναι δυνατό αυτό;”. Ο πατέρας μου, δεδηλωμένος άθεος, δεν κράτησε για τον εαυτό του την αντίθετη γνώμη του. Ωστόσο, τρέφοντας εχθρικές διαθέσεις κατά των κομμουνιστών, εξέφρασε λύπη για το τέλος των βασιλομαρτύρων.

»Η τεταμένη ατμόσφαιρα στο οικογενειακό μας περιβάλλον, με τα διάφορα σχόλια κατά του τσάρου, επιδείνωσε περισσότερο την κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι γονείς μου, η μάλλον ο πατέρας μου, για να είμαι πιο ακριβής. Ο πατέρας μου, εκείνη την περίοδο, κινδύνευε να καταδικασθεί σε φυλάκιση, διότι λόγω της απλότητας και της άγνοιάς του, έμπλεξε με μία ομάδα απατεώνων. Είχαν ήδη κατηγορηθεί για μία εγκληματική πράξη, έγιναν οι ανακρίσεις και είχε ορισθεί η ημερομηνία για την δίκη. Τότε, ο πατέρας μου είδε ένα όνειρο. Ο ίδιος ο τσάρος εμφανίστηκε σ’ αυτόν, φορώντας στολή αξιωματικού του αυτοκρατορικού στρατού και επωμίδες. Ήταν ψηλός, με γαλάζια μάτια και έλαμπε. Στεκόταν στραμμένος μερικώς προς τον πατέρα μου και κάποιος άλλος με μαύρη ενδυμασία είπε: “Τίμησέ τον ως άγιο και θα σε βοηθήσει”. Τότε ο πατέρας μου γονάτισε μπροστά στον τσάρο. Καθώς θυμάται ο πατέρας μου, γύρω από τον τσάρο στεκόταν η οικογένειά του.

»Μετά από αυτό το όνειρο, οι γονείς μου πήγαν σε μία μικρή εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και πασών των Ουρανίων Ασωμάτων Δυνάμεων, σε κάποιο χωριό, και εκεί έκαναν μία δέηση στους βασιλομάρτυρες. Ο ιερέας του χωριού, όταν άκουσε το όνειρο του πατέρα μου, δεν έφερε αντίρρηση να κάνει την δέηση. Και τι συνέβη αργότερα; Μετά από τρεις η τέσσερις μέρες έλαβε χώρα το πραξικόπημα στην Μόσχα (1993). Αμέσως μετά, ακολούθησε πραξικόπημα στην τοπική κυβέρνηση και αντικαταστάθηκε ο επικεφαλής της κυβέρνησης, ο οποίος μισούσε τον πατέρα μου και ήθελε με κάθε τρόπο να τον κλείσει στην φυλακή. Η αντικατάσταση των αξιωματούχων έδωσε ελπίδες στον πατέρα μου ότι θα έβλεπαν την περίπτωσή του με επιείκεια. Σύντομα ακολούθησε η δίκη και στον πατέρα μου δόθηκε ένας χρόνος με αναστολή. Αργότερα του δόθηκε αμνηστία και ακυρώθηκε η καταδίκη του. Από τα έξι άτομα που καταδικάστηκαν, ο πατέρας μου ήταν ο μόνος που απαλλάχθηκε της καταδίκης του.

»Μετά από αυτό το γεγονός, η στάση του πατέρα μου απέναντι στον τσάρο άλλαξε και άρχισε να τον σέβεται. Έτσι, αυτός ο οποίος μέχρι τότε περιγελούσε τα άγια, κάθε φορά που συναντούσε την παραμικρή δυσκολία, έτρεχε πάλι σ’ αυτόν από τον οποίο είχε βρει αληθινή βοήθεια: στον τσάρο Νικόλαο Β΄ και τους άλλους βασιλομάρτυρες. Μία τέτοια περίπτωση είναι και η ακόλουθη. Ο πατέρας μου είναι γεωργός. Κάποια φορά, έφθασε σε κατάσταση που δεν είχε τίποτα να σπείρει. Ο κίνδυνος από αυτό δεν ήταν μόνο το ότι θα μπορούσε να μείνει χωρίς λεφτά, αλλά θα έπρεπε να δώσει όλα τα υπάρχοντά του για να ξοφλήσει το χρέος του. Τότε, μαζί με την μητέρα μου, έκαναν στον ναό μία δέηση στους βασιλομάρτυρες Νικόλαο και την οικογένειά του. Αμέσως μετά από αυτό, ήλθε να δει τον πατέρα μου ο ηγούμενος ενός κοντινού μοναστηριού και του είπε ότι είχε κάποιο γνωστό, ο οποίος ήθελε να δώσει στον πατέρα μου σπόρους για καλλιέργεια. Σπάρθηκε όλη η γη του: 370 στρέμματα!».

Πηγή: R. Monk Zachariah (Liebmann), "The Life of Tsar-Martyr Nicholas II", The Orthodox Word, vol. 26, no. 4 (153), July-August, 1990.