Σκέφτηκα κάτι διαφορετικό! Το βιβλίο αυτό το αγάπησα τόσο πολύ και, όπως γράφει στην ανάρτησή της και η Ιωάννα Κυπριώτη, ένοιωσα ότι αυτή η οικογένεια με δέχθηκε ως μέλος της! Είμαι σίγουρος ότι το ίδιο ένοιωσαν αν όχι όλοι οι αναγνώστες, σίγουρα οι περισσότεροι. Σκέφτηκα, λοιπόν, να κάνω την αρχή για μία συζήτηση πάνω στο θέμα: "Ποιο από τα μέλη της οικογένειας των βασιλομαρτύρων αγάπησες εσύ περισσότερο και γιατί;". Το ξέρω πως είναι δύσκολο να διαλέξουμε. Αλλά έχω δει πολλές παρόμοιες συζητήσεις σε αγγλικά φόρουμ για τους βασιλομάρτυρες και σκέφτηκα να κάνουμε και εμείς εδώ την δική μας! Είμαι σίγουρος ότι οι άγιοι θα χαρούν με την συζήτηση αυτή, διότι προφανώς δεν έχουν κόμπλεξ εκεί που βρίσκονται τώρα! Μάλλον θα είναι μεγαλύτερη χαρά τους να διαλέγουμε τον ένα αντί του άλλου!
Λοιπόν, έκανα την αρχή... Εύχομαι να υπάρξει ανταπόκριση και τότε θα επανέλθω με την προσωπική μου επιλογή! Τι λέτε;
Υπέροχη ιδέα Θεοδόσιε!! Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία! Εγώ πάντως θα μπω με χαρά στην συζήτηση. Επανέρχομαι σύντομα με την δική μου επιλογή!
Τέλεια σκέψη. Αναμένω και γω να αρχίσει η συζήτηση!
Λοιπόν, επιλέγω Όλγα!
Έχω διαβάσει αρκετά για τα μέλη της οικογένειας σε διάφορους ιστοχώρους και βιβλία. Η Όλγα με συγκίνησε ιδιαίτερα για τον ευαίσθητο χαρακτήρα της. Θυμάστε από το βιβλίο ότι η Όλγα δεν άντεξε στην θέα της τραγωδίας του πολέμου όταν ανέλαβε καθήκοντα νοσηλευτικής με την μητέρα της και την Τατιάνα. Αυτό είχε συνέχεια. Ο ψυχικός της τραυματισμός ήταν καίριος και μάλιστα επιδεινώθηκε όταν ξέσπασε η επανάσταση. Διάβασα στο νέο βιβλίο της Helen Rappaport, The Race to Save the Romanovs, ότι όταν η οικογένεια αναχώρησε για την εξορία στο Τομπόλσκ, ο κόμης Μπεκεντόρφ σε επιστολή του προς την μητέρα του Νικολάου, την χήρα βασιλομήτορα, έγραψε ότι ανησυχούσε ιδιαίτερα για την Όλγα, διότι είχε πληγωθεί βαθιά από όλα όσα συνέβαιναν στην οικογένειά της, στους γονείς της δηλαδή. Ένοιωθε ότι η Ρωσσία, την οποία τόσο πολύ αγάπησαν και αγωνίστηκαν να υπηρετήσουν οι γονείς της, ως αντάλλαγμα τους πρόδωσε!
Η Όλγα ήταν πολύ βαθυστόχαστος άνθρωπος και σίγουρα προαισθανόταν ότι η εξελίξεις για τους γονείς της θα ήταν τραγικές. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες όσων έζησαν κοντά της κατά την τελευταία περίοδο, η Όλγα είχε στραφεί βαθιά μέσα στον εαυτό της και αφιερώθηκε στην προσευχή. Αυτό φαίνεται και από την ιδιόχειρη προσευχή που αντέγραψε στο ημερολόγιό της "Χάρισέ μας, Κύριε, την υπομονή σε αυτήν την περίοδο των πολυταράχων και γεμάτων θλίψεων ημερών..." (υπάρχει στο βιβλίο της Μονής Μέσα Ποταμού).
Έτσι, βρίσκω στην προσωπικότητα της Όλγας ένα μεγάλο θησαυρό, πλούσια σε συναισθήματα, αντίληψη, εξυπνάδα, πνευματικότητα... Και ήταν μία κοπέλα των 22 χρόνων όταν την δολοφόνησαν τα απάνθρωπα εκείνα θηρία με τον πιο άγριο τρόπο. Αν ζούσε, θα έκλεινε τα 23 της χρόνια τον Νοέμβριο... Τώρα, όμως, είναι αγέραστη πια και παραμένει δίπλα μας όταν την επικαλούμαστε.
Η Όλγα είναι μετά το Άγιο πατέρα της Νικόλαο και η δική μου επιλογή σαν δεύτερη μεταξύ ίσων στην Άγια αυτή οικογένεια και πρώτη μεταξύ των ΟΤΜΑ!
Η δική μου επιλογή είναι ο Άγιος Βασιλομάρτυρας Νικόλαος Οι λόγοι εξηγούνται καλύτερα από τον Άγιο Ιωάννη Μαξιμόβιτς
Απόσπασμα από κήρυγμα του αγίου Ιωάννη Μαξιμόβιτς, κατά την 40η επέτειο του μαρτυρίου των βασιλομαρτύρων.
Αυτός ο οποίος αφιέρωσε όλες τις δυνάμεις του στο όνομα του Κυρίου, για να υπηρετήσει την Ρωσσία, στερήθηκε της εξουσίας και στην συνέχεια της ίδιας της ελευθερίας του. Τα πάντα ξεσηκώθηκαν κατά του πιο πράου, αγνού και στοργικού τσάρου, έτσι ώστε κατά την φοβερή ώρα της επίθεσης εναντίον του να παραμείνει μόνος. Βρώμικες συκοφαντίες διαδόθηκαν από πριν εναντίον του τσάρου και της οικογένειάς του, για να ψυχρανθούν οι άνθρωποι απέναντί του. Όταν ο ηγεμόνας είχε ανάγκη ηθικής υποστήριξης, οι πιο κοντινοί συνεργάτες του δεν του την παρείχαν και παραβίασαν τον όρκο τους. Κάποιοι έλαβαν μέρος στην συνομωσία· άλλοι, από αδυναμία, τον συμβούλεψαν να παραιτηθεί. Ο τσάρος παρέμεινε τελείως μόνος, περιτριγυρισμένος από «προδοσία, δειλία και δόλο», [όπως ο ίδιος έγραψε στο ημερολόγιό του].
Κατ’ εκείνες τις μέρες, το Πσκόφ [όπου υπέγραψε την παραίτησή του] έγινε η Γεσθημανή του τσάρου και το Αικατερίνμπουργκ ο Γολγοθάς του. Ο τσάρος Νικόλαος πέθανε ως μάρτυς με ακλόνητη πίστη και υπομονή, έχοντας πιεί το ποτήριο των θλίψεων μέχρι τέλους.
Πηγή: Man of God: Saint John of Shanghai and San Francisco, Redding, California: Nikodemos Orthodox Publication Society, 1994, pp. 131-133. ========================================================================== Η απόλυτη αφοσίωση του Νικολάου στην οικογένεια, πατρίδα και Θεό-εκκλησία με κατέπληξε! Η ζωή και το μαρτύριο του με έχει προκαλέσει (θετικά) αλλά και προσκαλέσει στο να γίνω καλύτερος άνθρωπος και οικογενειάρχης. Η διαθήκη του μάρτυρα Νικολάου (το κακό δεν πολεμάτε με το κακό αλλά νικιέται με την αγάπη) θα με συνοδεύει. Ίσως δεν υπάρχει άνθρωπος που συκοφαντήθηκε περισσότερο στην ζωή και στον θάνατο. Ο άνθρωπος αυτός - που κατείχε για δεκαετίες την απόλυτη κοσμική εξουσία - παραδόθηκε με τέτοια δυνατή και αταλάντευτη πίστη στο θέλημα του Θεού αποδεικνύοντας στην πράξη (δηλαδή με την ζωή και το μαρτύριο του) ότι "η πραότητα δεν είναι συνώνυμη με την αδυναμία". Και έτσι ο Άγιος Θεός τον καταξίωσε και τον χαρίτωσε στην αιώνια ζωή εν σκηνές δικαίων. ========================================================================== Από την Ασματική Ακολουθία των Αγίων Βασιλομαρτύρων Εκ του θρόνου κατήλθες* ταπεινώσει ενθέω σοφώς κινούμενος* Νικόλαε θεόφρον,* διό με παραιτείσθαι* των κακών θελημάτων μου* ταπεινώσει Χριστού* αξίωσον βοώ σοι.